24 лістапада, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Дзяніс і Ірына Журакоўскія пазнаёміліся, пажаніліся і жылі ў Горлаўцы. Тут жа нарадзіліся іх двайняты Ягор і Даша. Калі ў 2014 годзе ў Кіеве і многіх іншых вялікіх гарадах сталі ўзнікаць масавыя хваляванні, Журакоўскія думалі, што да іх Горлаўкі, якая за тысячу кіламетраў ад сталіцы, хваля народнага абурэння не дакаціцца. Але па краіне пачаліся актыўныя майданы, у тым ліку кровапралітныя, і з водгаласам няпростай сітуацыі сутыкнуліся Дзяніс з Ірынай. Да іх, рускамоўных, сталі ставіцца з агрэсіяй. А калі ў маі 2014 года зусім побач з Горлаўкай "нешта бабахнула" так, што шыбы ў вокнах затрэсліся, муж і жонка вырашылі: пара ехаць.
"Мы маладыя, працавітыя, з двума дзецьмі, нам хацелася працаваць і жыць у мірнай, квітнеючай краіне, - успамінае Ірына. - Ва Украіне ж тады ўсе думкі былі толькі аб адным - як застацца жывымі". Новым домам яны выбралі беларускі Жлобін і прызнаюцца, што ні на секунду не пашкадавалі.
Муж і жонка Журакоўскія - героі новага выпуску праекта "Цяпер мы беларусы". Кожны тыдзень у газеце "7 дней" і на сайце БЕЛТА мы будзем расказваць гісторыі людзей, якія ехалі пачынаць усё з нуля ў чужой краіне, а ў выніку назвалі яе сваім домам. Нашы героі гатовы адкрыта расказаць, чаму вырашылі аспрэчыць крылатую фразу "Радзіму не выбіраюць". Дзе б яны ні з'явіліся на свет, цяпер яны - беларусы.
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.-0-
