7 мая, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Старшыня верхняй палаты парламента Наталля Качанава, члены Прэзідыума і работнікі Сакратарыята Савета Рэспублікі ўсклалі кветкі ў мемарыяльным комплексе "Масюкоўшчына", перадае карэспандэнт БЕЛТА.
"Гэта патрэбна нам, жывым, каб такога не здарылася зноў, - сказала Наталля Качанава. - Учора, калі мы наведалі месцы, дзе расстрэльвалі нашых мірных жыхароў, дзяцей, жанчын, ваеннапалонных (урочышча Уручча. - Заўвага БЕЛТА), яшчэ раз згадалі тую трагедыю. І, вядома, мы павінны гэта перадаваць з пакалення ў пакаленне. Маральна гэта цяжка. Але мы павінны разумець, што наш народ проста знішчалі, каб яго не было на гэтым свеце. Памяць - гэта тое, што сёння аб'ядноўвае нас як народ, як нацыю".
Памяць - гэта наша сумленне, адзначыла спікер. "Сумленне перад тымі, хто злажыў сваю галаву. Памяць перад тымі, хто прайшоў горан той страшнай трагедыі. Памяць перад тымі, хто аднаўляў у пасляваеннае ліхалецце нашы гарады і вёскі. Памяць аб тых, хто стварыў такую цудоўную незалежную, суверэнную Беларусь у мірны час", - падкрэсліла старшыня Савета Рэспублікі.
"Няхай чуюць усе ў свеце і няхай ведаюць - беларускі народ ніколі не дапусціць нацызму і фашызму на сваёй зямлі. Мы будзем рабіць усё для таго, каб гэтага не дапусціць надалей", - падкрэсліла Наталля Качанава.
Мемарыяльны комплекс "Масюкоўшчына" - помнік ваеннапалонным і грамадзянскім людзям, якія загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны ў адным з буйнейшых на акупіраванай тэрыторыі былога Савецкага Саюза канцэнтрацыйных лагераў смерці Шталаг-352. У гэтым лагеры фашысты прымянялі асабліва жорсткую сістэму катаванняў і зневажанняў чалавечай годнасці. Людзі ўтрымліваліся ў нечалавечых умовах, у хлявах, бараках, стайнях. Масава прыбываючым ваеннапалонным не хапала месца, і многіх з іх, асабліва восенню і зімой у 1941-1942 гадах, кідалі ў лагеры проста пад адкрытым небам, дзе амаль адразу ж яны гінулі ад холаду, голаду і хвароб. З ліпеня 1941-га па 3 ліпеня 1944 года ў Шталагу-352 загінула больш за 80 тыс. салдат і афіцэраў Савецкай арміі, якія трапілі ў палон, і мірных жыхароў, сагнаных у лагер з Мінска і навакольных вёсак. Акрамя грамадзян былога СССР са снежня 1943 года па чэрвень 1944-га ў канцлагеры знаходзіліся італьянскія салдаты і афіцэры, якія змагаліся супраць фашыстаў на баку Савецкага Саюза.-0-
"Гэта патрэбна нам, жывым, каб такога не здарылася зноў, - сказала Наталля Качанава. - Учора, калі мы наведалі месцы, дзе расстрэльвалі нашых мірных жыхароў, дзяцей, жанчын, ваеннапалонных (урочышча Уручча. - Заўвага БЕЛТА), яшчэ раз згадалі тую трагедыю. І, вядома, мы павінны гэта перадаваць з пакалення ў пакаленне. Маральна гэта цяжка. Але мы павінны разумець, што наш народ проста знішчалі, каб яго не было на гэтым свеце. Памяць - гэта тое, што сёння аб'ядноўвае нас як народ, як нацыю".
Памяць - гэта наша сумленне, адзначыла спікер. "Сумленне перад тымі, хто злажыў сваю галаву. Памяць перад тымі, хто прайшоў горан той страшнай трагедыі. Памяць перад тымі, хто аднаўляў у пасляваеннае ліхалецце нашы гарады і вёскі. Памяць аб тых, хто стварыў такую цудоўную незалежную, суверэнную Беларусь у мірны час", - падкрэсліла старшыня Савета Рэспублікі.
"Няхай чуюць усе ў свеце і няхай ведаюць - беларускі народ ніколі не дапусціць нацызму і фашызму на сваёй зямлі. Мы будзем рабіць усё для таго, каб гэтага не дапусціць надалей", - падкрэсліла Наталля Качанава.
Мемарыяльны комплекс "Масюкоўшчына" - помнік ваеннапалонным і грамадзянскім людзям, якія загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны ў адным з буйнейшых на акупіраванай тэрыторыі былога Савецкага Саюза канцэнтрацыйных лагераў смерці Шталаг-352. У гэтым лагеры фашысты прымянялі асабліва жорсткую сістэму катаванняў і зневажанняў чалавечай годнасці. Людзі ўтрымліваліся ў нечалавечых умовах, у хлявах, бараках, стайнях. Масава прыбываючым ваеннапалонным не хапала месца, і многіх з іх, асабліва восенню і зімой у 1941-1942 гадах, кідалі ў лагеры проста пад адкрытым небам, дзе амаль адразу ж яны гінулі ад холаду, голаду і хвароб. З ліпеня 1941-га па 3 ліпеня 1944 года ў Шталагу-352 загінула больш за 80 тыс. салдат і афіцэраў Савецкай арміі, якія трапілі ў палон, і мірных жыхароў, сагнаных у лагер з Мінска і навакольных вёсак. Акрамя грамадзян былога СССР са снежня 1943 года па чэрвень 1944-га ў канцлагеры знаходзіліся італьянскія салдаты і афіцэры, якія змагаліся супраць фашыстаў на баку Савецкага Саюза.-0-
